Democratische Autoriteiten, -Vennootschappen, -Investeringen, -Deelgebieden: D.A.V.I.D. model De vertaling van dit systeem van Engels naar Nederlands staat helaas nog in de kinderschoenen. Dit is heden voorhanden: oudere index pagina Commentaar en Debat (Nederlands) ! Nederlandse Inleiding Grondwettelijke Macht spreiding Het idee is dat de samenleving beter werkt, zowel economie als democratie, als iedereen evenveel Macht heeft. Een stem in de overheid is macht, een stem in je bedrijf is macht, vrijheid van keuzes is macht, afwezigheid van een (Plutocratische, Oligargische) tegenmacht is macht, grondbezit is macht. Het is echter eenvoudig gezegd "geef mensen macht," maar niet zo gemakkelijk efficient uitgevoerd. Deze website probeert de structuur (Grondwet niveau) van de samenleving op deze punten te verbeteren. Het gaat verder op wat er bereikt is in de Revoluties tegen het feodale stelsel van de middeleeuwen. In dit voorstel spelen ~ zoals genoemd ~ 4 vormen van Macht een hoofdrol: Overheid, Bedrijven, Groot Kapitaal, Grond. ---->> continued ... De oplossing wordtt gezocht in deze richting: ~ Een meer democratische Overheid door zeer kleine kieskringen en sterke Referendum wetten, alsook een realistische grootte van de Soevereiniteit in termen van bevolkingsaantal in een Land. ~ Bedrijven worden intern gedemocratiseert, behalve de starters & kleinbedrijf, als de starter besluit met het bedrijf te stoppen. De wet bepaald een minimum vergoeding voor de vertrekkende starter, bijvoorbeeld een aandeel in de toekomstige winst (een soort pensioen). ~ Wegsnoeien van het Investeringswezen met winstoogmerk met uitzondering van hypotheken en kleine investeringen door burgers. Professioneel speculeren met grote hoeveelheden geld wordt verboden. Ook komt er een vrij hoog maximum op persoonlijk bezit, niet te verwarren met communisme of een plan-economie. Met vrij hoog wordt bedoeld dat men nog altijd een villa of twee kan bezitten. Men mag echter geen absurde hoeveelheden meer bezitten, die in de praktijk leiden tot wantoestanden en macht concentratie in een Oligargisch netwerk van extreem rijken. ~ Grond zal verdeeld moeten worden in verschillende categorieen: natuur, publiek, huizen, economische activiteit. Het land voor economische activiteit zal gelijkelijk aan eenieder toekomen als een onvervreembaar geboorterecht. Men mag de grond echter wel verhuren. Het gaat niet om boer worden, het gaat om de machtvraag. Grond eigendom is een belangrijke vorm van macht en potentieel. Niet alleen het boerenbedrijf staat op land: alles gebeurd uitendelijk op land. Wie gratis land bezit, kan voor weinig tot niets een bedrijf starten, en zich zo opwerken tot een vrij en hopenlijk interessant leven. Kapitalisme, Anarchisme en Communisme ? Kapitalisme Als u zich tot 1 van de bovengenoemde ideologische richtingen rekent, dan keert de positieve essentie daarvan terug in dit D.A.V.I.D. sociaal-economisch systeem. Hoe kan de handel vrij zijn en tot welvaart voor eenieder leiden, als een heersende klasse ontstaat die via dictatoriale bedrijven de mensen als machinepark inzet, en te vaak op een dergelijke manier met "hun personeel" omgaat ? De markten worden in de loop van enkele eeuwen steeds meer gecentraliseerd, waardoor de essentie van vrijhandel, alsook het principe van iedereeen een kans, de verdeling van welvaart op basis van handel onder eigen beheer, steeds meer holle kreten worden. De kapitalistische heersende klasse (groot industrielen en bankiers) schuwen de economische crisis niet, in tegendeel: zij profiteren ervan als de minder kapitaalkrachtige concurrentie over de kop gaat, en kopen op het strategische moment grote delen van de economie tegen spotprijzen op. Uiteindelijk veranderd het kapitalisme in een soort plan-economie, hetgeen ironisch genoeg het communisme is. In de praktijk wordt het echter geen communisme genoemd, maar ontstaat er een oorlogseconomie. De oorlog is dan soms het middel waarmee het Imperialistisch geworden grootkapitaal de interne spanningen tot op zekere hoogte de baas blijft. Vaak ontstaat er ook een geweldadige fascistische dictatuur, opgeroepen door de uitbuiting en uitsluiting die het resultaat is van de centralisatie van eigendom in de markten. Het "overschot" aan zo ontstane werklozen wordt naar het front gestuurt. Niet extra banen zijn de oplossing in het eind stadium van het kapitalisme dat zichzelf vernietigd, maar minder mensen. Wat begon als vrijhandel voor eenieder, blijkt uiteindelijk een verraderlijke val. Reden: er is niets in het systeem dat voorkomt dat de rijkdom zich in het oneindige centraliseert. In het kapitalisme worden de rijken steeds rijker, omdat zij de macht hebben vanwege hun rijkdom om dat te doen. De armen worden steeds armer omdat zij de macht blijken te missen om zich daartegen te verweren. Uiteindelijk verarmen de armen tot in de dood, alhoewel dat niet altijd even duidelijk is voor wie zich laat meeslepen in de oorlogspropaganda. Juist het verdelen van grond en wetgeving tegen extreme machtconcentratie in de economie, maakt het mogelijk om een stabiele vrijhandel maatschappij te hebben. Wie voor die essentie van het kapitalisme is, in plaats van het idee van snel rijk worden over andermans rug, die zou voor een machtdistributie vrijhandel systeem moeten zijn. Anarchisme Anarchisten kijken in de regel naar relatief kleine groepen: 5 man, 15 man, 30 man. Wat zij nodig hebben om hun ideaal te verwezenlijken, is een aantal gelijkgestemden, en grond om niet. Er is geen betere manier voor een groep anarchisten om hun leven te lijden met (en somt tegen!) de elementen (dat is de natuur en het weer), dan het hier voorgestelde macht distributie systeem. Juist dat geeft hen de vrije grond, en georganiseerde vrede in het bredere gebied zodat men zich niet continue hoeft bezig te houden met roof en oorlog. Als dat niet genoeg is voor een bepaalde groep anarchisten, die hopenlijk beseffen dat autonoom overleven direct op de natuur als kleine groep niet simpel is, bijvoorbeeld omdat er nog altijd belastingverplichingen zullen gelden, dan is voorgestelde Grondwet ook de manier om zich als Soevereine Staat (of Soevereine niet-Staat) af te scheiden. Bedenk echter wel dat men bij zo'n afscheiding ook niet meer terug kan vallen op georganiseerde ziekenhuizen, voedselhulp, of wat dan ook uit de breed georganiseerde Maatschappij. Alleen internationale handel zal dan eventuele goederen en diensten kunnen verstrekken, maar dan moet men wel een afdoende hoeveelheid waardevolle goederen of diensten daar tegenover kunnen stellen. (Naar de mening van ondergetekende zullen de Soevereine Anarchisten vervallen tot een soort middeleeuwse dictatuur, waar er geen noemenswaardige wetgeving op papier staat, geen grote omvattende structuur voorhanden is. De vrijheid zal vrij snel worden misbruikt, zonder dat hier tegen op getreden zal worden. De Anarchisten lijken de hoeveelheid problemen en criminaliteit zwaar te onderschatten, en zich min of meer te orienteren op het leven in kleine Soevereine dorpen in de ijzertijd en zelfs de steentijd, waarmee zij lijken op de communisten. Als men werkelijk terug wil naar die tijd, dan zal men ook persoonlijk opgewassen moeten zijn tegen de grote hoeveelheden werk die dit met zich meebrengt. Zonder noemenswaardige organisatie en stabiliteit moet men niet denken in staat te zijn tot technologische hoogstandjes. Probeer maar eens een kruiwagen te maken met de blote handen, zonder ook maar iets te gebruiken uit de georganiseerde maatschappij. Veel succes gewenst met het neerhakken van een boom met een steen ....) Communisten Hetzelfde wat voor de Anarchisten geldt op het gebied van hun idealen verwezenlijken binnen voorgestelde machtdistributie systeem, of een nieuwe Soevereiniteit, geldt ook voor de Communisten. Communisten zullen zich wellicht iets beter thuis voelen in het voorgestelde systeem, omdat zij niet principieel tegen massa solidariteit zijn en dus tegen het principe van belastingen. Ook kan met rede gesteld worden dat een democratisch bedrijf een soort 'commune' is. Helaas voor de Communisten zal vrije handel niet verboden worden, in tegendeel het wordt de kern van het systeem. Echter daar waar het werkt: goederen en diensten, niet voor kapitaal, grond, en bedrijven. Eigenlijk zou dit zeer naar de zin van de Communisten moeten zijn, ook al zien zij vrijhandel als een principe probleem (waarbij niet vergeten mag worden dat vrijhandel juist ook de mogelijkheid tot eerlijke handel biedt.) Voor zowel anarchisten als communisten (en socialisten van diverse soort) zou moeten gelden dat ook als zij het niet 100% eens zijn met het voorgestelde macht distributie model, dan nog zou het een zeer grote verbetering inhouden in de richting van waar zij in geloven, ten opzichte van het Imperialistische (en vaak fascistoïde) kapitalisme. De vraag is er dan niet alleen 1 van theoretische algehele instemming, maar ook van een praktische aliantie met de minder erge tegenstanders. Laten wij gezamenlijk het huidige moorddadige systeem stuiten (Imperialistisch Kapitalisme), op basis van een macht distributie platform dat niet zelf in een richting beweegt waarvan velen zouden vinden dat het net zo gevaarlijk is als het Imperialistische Kapitalisme, namelijk het Anarchisme of Communisme. Wie niet de noodzakelijke allianties wil aangaan om praktische resultaten te boeken, is waarschijnlijk gedoemd om voor altijd in de marges iets te blijven roepen waar niemand naar luistert. Macht distributie economie ? Een vaak gehoorde klacht over alternatieve modellen voor de samenleving is dat die modellen Utopisch (unrealistisch, onhaalbaar, onuitvoerbaar, instabiel) zouden zijn. Helaas is dit vaak het geval, zoals bijvoorbeeld de simplistische en niet nader uitgewerkte plannen van anarchisten en communisten (uitzonderingen daargelaten.) Een bekende groep Utopisten zijn de kapitalisten, zij die denken dat alles vrij verhandeld mag worden. Historisch was dat ook inclusief mensen zelf (slaven handel). Het probleem met kapitalisme (alles mag verhandeld worden, inclusief grond, persoonlijk bezit is in principe oneindig en armoede is in principe ook oneindig) is dat het ook op de lange termijn onstabiel is (na 1 of 2 eeuwen heeft het systeem zichzelf in de regel kapot gedraaid door de centralisatie van eigendom onder een heersende klasse). Kapitalisme is een naief model dat alleen stabiel kan zijn als de vrijgevigheid van mensen evenredig is met hun rijkdom, zodat de zeer rijken hun eigen hebzucht en heerszucht in de praktijk zo matigen dat de markten blijven functioneren. Dit gedrag wordt echter niet vertoont door de mensheid, en is ook nooit vertoont. Wat in feite het systeem van kapitalisme nog iets matigd is de gelimiteerde levensduur van de mens en de praktische problemen die dat opwerpt voor macht concentratie. Op dit punt is Kapitalisme gelijk aan het communisme, dat ook een abnormale en niet bestaande vrijgevigheid van de mensheid vereist om stabiel te zijn. Het kapitalisme (radicale vrijhandel) en communisme (radicaal alles delen) zijn twee extreme vormen van distributie van goederen die ook al in de steentijd bestonden (vermoedelijk): handel in goederen en diensten, alsook eerlijk delen met vrienden en familie. Nu echter leeft de mensheid op grond, die het in persoonlijk bezit en eigendom heeft genomen, ten behoeve van voedsel verbouwing. Dit heeft de economie echter grondig veranderd. Deze nieuwe economie van gevestigd zijn op de grond als volk, groep en individu, stelt nieuwe eisen. Deze eisen worden echter door de mensheid nog niet worden begrepen. Er is een principe, ook uit de steentijd, dat de mensheid vergeten lijkt te zijn: het principe van vrije toegang tot de natuur voor eenieder. Zo zijn er dus 3 principes van de economie: 1. Directe expliciete handel. 2. Impliciete handel oftewel delen met mensen die zich betrouwbaar hebben betoont of waaraan loyaliteit gegeven mag worden. 3. Vrije toegang tot de (wilde) natuur. Het kapitalisme probeerd alles onder het eerste principe te plaatsen, hetgeen een utopische droom is die door de daarop volgende macht concentratie in een nachtmerrie veranderd. Het communisme wil alles onder eerlijk delen plaatsen (opmerkelijk genoeg niet de grond zelf), en vergeet daarbij dat er eerst bewezen loyaliteit moet zijn. Doen alsof de arbeidersklasse uit heilige engelen bestaat was de theoretische oplossing, met helaas weinig praktische waarde. Het derde principe wordt misschien in zekere zin door de anarchisten vertegenwoordigd, alhoewel zij te vaag zijn om dat met zekerheid te kunnen zeggen, en ook maken zij hier geen duidelijk speerpunt van. De grond wordt echter door de voortschrijdende ontwikkeling van de mensheid wel steeds verder in gebruik genomen. Waar er een eeuw geleden nog wilde natuur was, waar men nog op de slechtste gronden wellicht iets in vrijheid kon doen, bestaat dat in sommige landen niet meer (waaronder Nederland). We leven in een wereld die bepaald wordt door een strijd tussen verschillende radicale en utopische modellen (primair kapitalisten versus socialisten/communisten en andere progressieven), die allen vereisen dat de mensheid een abnormaal hoog niveau van moraliteit bezit, zonder welke het systeem niet stabiel kan zijn. Het voorgestelde model hier is er juist 1 die geen abnormaal hoog niveau van moraliteit vereist (alhoewel moraliteit natuurlijk altijd een hele grote plus is, en uiteindelijk in een minimum voorhanden moet zijn). Het idee is dat iedereen begrijpt dat als iedereen een gelijke hoeveelheid ruwe macht heeft (zoals ruwe grond), dat dit in ieders lange termijn belang is omdat het de stabiliteit verhoogd. Ook verhoogt het de kwaliteit van het leven. Dit model (een D.A.V.I.D. systeem) zou dus het rationele, niet-radicale, niet over-simplistische maar realistische alternatief kunnen zijn, waarna gestreeft kan worden. Wat wel nodig zal zijn in de praktijk is een lange periode van aanpassing, waarin het volk de scheefgroei en gebrek aan ervaring door deze fouten in het verleden zal moeten proberen goed te maken, om van zo'n nieuwe economie een praktisch succes te maken. P.S. Opmerking bij plaatsing over gedeelte gericht aan anarchisten, kapitalisten en communisten: Toegevoegde stuk gericht aan: kapitalisten, anarchisten, communisten, in een (waarschijnlijk mislukte) poging om hen in te laten zien dat dit macht-distributie systeem hun ideaal verwezenlijkt, of tenminste veel dichterbij brengt, alsook voor hen de deur opent naar echte Soevereiniteit. Naar de mening van ondergetekende zullen deze groepen een grotere of kleinere mislukking van de Soevereiniteit maken, maar dat is hun goed recht. Het leven binnen de schil van voorgestelde DAVID systeem is waarschijnlijk wel haalbaar, en ook die diepte van de mislukking zal minder zijn als het ingebed is in een algemeen werkend systeem. Dit geldt ook uitdrukkelijk voor kapitalisten, die ook inderdaad nu over een mislukkende samenleving regeren, die hard afstevend op een nieuwe grote Werelslachting en diepe crisis, terwijl deze ordening nauwelijks een mensenleven bestaat (sinds de 2de wereldoorlog). Er is ook een kans dat zij, omdat zij een bepaalde groep vertegenwoordigen, van de Soevereiniteit op hun manier een succes maken, wat dat ook precies moge betekenen. Hierbij is de eerste generatie niet zo interessant, en ook de 2de en 3rde niet. Pas in de 4de en latere generaties zal de kracht van hun ideeen moeten blijken, als het originele vuur waarschijnlijk is uitgedooft, de aanvangsproblemen overwonnen zouden moeten zijn en de realiteit van het gekozen systeem naar buiten komt. Merk op dat voorgestelde macht-distributie DAVID systeem ook niet als zaligmakend wordt voorgesteld, alhoewel het een stuk beter zal moeten zijn dan kapitalisme, communisme en anarchisme. De hoop is slechts dat de ineenstorting onder corruptie, intellectuele blindheid en algemeen wangedrag langer op zich zal laten wachten in een DAVID systeem dan in de andere 3 systemen. Hoop van ondergetekende is: 2 tot 3 x zo lang tot de ineenstorting. Het Kapitalisme lijkt het nauwelijks een eeuw vol te kunnen houden, tot de volgende ineenstorting en massale oorlog. Naar mening van ondergetekende is het communisme nog moeilijker goed te houden dan het kapitalisme, omdat het nog meer de macht concentreert. Communisme concentreert de macht direct na de Revolutie. Dat is niet het geval bij het kapitalisme, dat daardoor langer mee gaat. Het anarchisme is eigenlijk een toestand van algehele ineenstorting zelf, en daar begint de ineenstorting dus direct op het punt van Revolutie zelf (in tegenstelling tot wat de anarchisten verwachten, die er een gewoonte van maken om te zeggen dat niemand hen begrijpt terwijl het hier om een meningsverschild handelt en niet om het niet begrijpen van de anarchistische positie.) Waarom gaat een DAVID systeem dan hopenlijk 2 tot 3 x zo lang mee als een kapitalistisch stelsel ? Wellicht dus 2 tot 3 eeuwen tot de ineenstorting, in tegenstelling tot 1 ineenstorting per eeuw onder het kapitalisme ? Dezelfde reden als waarom het kapitalisme stabieler is dan het communisme: dit DAVID systeem distribueert de macht nog veel sterker dan het post-Revolutionaire kapitalisme. In het post-Revolutionaire Kapitalisme wordt de grond gewoonlijk direct verdeeld ten gunste van de Staatskas onder eenieder die het wil gebruiken. Ook zijn veel grote bedrijven kapot, en starten veel kleine bedrijfjes en eenmanszaakjes uit pure noodzaak voor overleving omdat het ineengestorte kapitalisme een grote crisis (en vaak oorlog) veroorzaakt. Echter, de macht-concentratie spelletjes nemen ook direct een aanvang, en daarmee is de volgende ineenstorting al begonnen. In een DAVID systeem echter, wordt de grond nog veel sterker gedistribueerd onder eenieder, hetgeen tot nog veel meer kleine bedrijfjes en eenmanszaakjes leidt dan onder het kapitalisme. Zowel tijdens de crisis als daarna, blijft de grond verdeeld en blijven de eenmanszaakjes ontstaan. Grote bedrijven zijn per wet verboden, en het geld concentreert zich veel minder snel dankzij het democratisch statuut van de ontstane grote bedrijven. Uiteindelijk zal het DAVId systeem waarschijnlijk toch ineenstorten, omdat algehele intellectuele luiheid zal kunnen intreden die aanvallen op de Grondwet niet meer zal stuiten. De heerszucht en hebzucht van sommigen zal hen aanzetten tot het ontwikkelen van nieuwe vormen van macht-concentratie. Voor geld zal het weer om een soort banken en fondsen gaan, voor grond om gecentraliseerde uitleen bedrijven, en voor bedrijven om conglomeraties. Deze zullen steeds meer de principes van de maatschappij breken, zonder dat de Wetgever of Wetshandhaver er tegen optreedt. De Wet wordt steeds meer vergeten, en uiteindelijk wordt dan het pad van het kapitalisme gevolgd, en daarna op het laatste stuk het pad van het Communisme als de machtconcentratie compleet is. Dan volgt de ineenstorting en dat is dan het pad van het Anarchisme. Het DAVID systeem zet dus als het ware een extra stuk tijd voor deze gevaarlijke machtconcentratie ontwikkeling, door de macht nog eens extra te verdelen. Overigens is het denkbaar dat een DAVID stelsel nog stabieler is dan gehoopt. Merk ook op dat als het DAVID stelsel eenmaal is verrot en instort in een bepaald land, dan is het pad van de Revolutie ook duidelijk. (Bovenstaande geld alleen voor volkeren met een minimum aan Democratische historie en ervaring; landen zonder deze ervaring kunnen onder dit stelsel snel ineenstorten door massaal wangedrag en gebrek aan fatsoen.) Onderstaand een tweede artikeltje over deze kwestie van de verschillende ideologieën. Elkaar bestrijdende sociaal-economische ideologieën Wederzijds zwaktebod ? Zowel het kapitalisme, het communisme, het anarchisme ~ en allerlei andere ideologiën ~ bevatten een kern van waarheid. Het kapitalisme is gebouwd op de vrijheid van handel(en) voor een individu, de vrijheid van het contracten afsluiten. Het communisme is een ideologie van solidariteit. Waar het kapitalisme zichzelf vernietigd door onbeheersbare hebzucht (niet alleen van de groot kapitalisten, maar de hele samenleving is doortrokken van hebzucht, hetgeen overigens niet zomaar te wijten is aan het kapitalisme), daar is het communisme als het ware het tegengif voor die hebzucht. De onderlinge arbeiders solidariteit behoedt het kapitalisme deels voor zo'n extreme uitbuiting dat een gewelddadige Revolutie onmiddelijke noodzaak wordt ongeacht wat het resultaat van een Revolutie zal zijn. Dit behoeden gebeurd in de praktijk vaak via het parlement door de zwakkere broeders van het communisme: de zogenaamde sociaal-democraten. Deze sociaal-democraten worden in het leven worden geroepen door het bestaan van de extremere linkse groeperingen van socialisten, communisten en anarchisten. Al deze ideologieën weren elkaar echter af op principe niveau. Zij mijden elkaar als de pest. Het kan gesteld worden dat het kapitalisme een hatelijke verhouding heeft met het communisme, beiden haten het anarchisme en het anarchisme haat beiden. Er is veel polemiek en soms bloedige strijd tussen deze fracties. Het resultaat van deze mengeling in de samenleving van elkaar bestrijdende bewegingen, is op dit moment (2014) een kapitalistisch principe systeem, met allerlei maatregelen, wetten en acties om dit in principe tot mislukken gedoemde systeem toch in de praktijk te laten functioneren. Er is geen ideologische overeenstemming tussen de verschillende bewegingen, maar er worden praktische consessies afgedwongen via stakingen, demonstraties, en soms Revoluties. Dit is een betreurenswaardige situatie, omdat elke beweging een kern van waarheid bevat. Wederzijdse gelijkenissen. Is het niet zo dat de communist vrij wil zijn ? Natuurlijk is dat zo. Is het niet zo dat de kapitalist wil profiteren van het loyaal (zeg: solidair) uitvoeren van afspraken (contracten) ? Natuurlijk is dat zo. Is het niet zo dat de Anarchist deze bijde idealen als hoogste in het vaandel heeft: vrijheid en solidariteit ? Is het niet zo dat de communist de kapitalistische autocratische Staat verachtelijk vind, maar zelf het risico loopt om een nog veel grotere Staat met meer macht (een plan-economie) op te zetten ? Is het niet zo dat de recht besnaarde kapitalist een kleine overheid en bruisend dynamische vrije markten wil, en gruwt van een klassen samenleving met verschillende wetgeving voor verschillende klassen, maar zelf het risico neemt om dankzij de centralisatie van eigendom van het Groot Kapitaal (land, fabrieken, grof geld, alles wat los en vast zit) zelf uiteindelijk ten onder te gaan onder een nieuwe vorm van de aloude adel, een kapitalistische adel ? De rijken worden rijken, en de armen worden armer. Wat betekend dat uiteindelijk voor de vrijheid van eenieder ? Wat als oppervlakkigheid niet wordt toegestaan als uitvlucht uit deze discussie ? Is het niet zo dat de sociaal-democraten iedereen "bij elkaar willen houden" zodat er in ieder geval geen burgeroorlog uitbreekt, maar uiteindelijk hun eigen topmannen geabsorbeerd zien worden in de heersende klasse die zij eerst pretendeerden te bestrijden ? Is het niet zo dat anarchisten dag en nacht de wetteloosheid van de kapitalistische heersende klasse aanklagen, om dan zelf over te gaan tot de eis dat de Maatschappij als geheel gefundeerd zou moeten worden op het principe van ... wetteloosheid ? Is het hebben van twee of drie basiswetten en verder het gewoonte recht toepassen, niet wat een autocratische heersende klasse als hoogste ideal deelt met de anarchisten, onder de pretentie dat een overheersende morele motivatie alles als vanzelf in goede banen zal leiden ? Als het allemaal zo makkelijk was, waarom is het dan nooit zo gegaan ? Zetten de anarchisten niet het Beest vrij, door het van zijn Grondwettelijke ketenen te ontdoen, in de hoop zelf vrij te worden ? Zullen zij niet daardoor verpletterd worden, onder de georganiseerde macht van de mafias die de macht naar zich toetrekken of al naar zich toe getrokken hebben, zonder dat er afdoende Wetgeving is die dit graaien naar geld en macht stuit ? Wat willen de (gematigde) socialisten eigenlijk, is dat al bekend ? Het zijn zowel geen communisten (plan-economie) alsook geen sociaal-democraten (vrijhandel economie) ? Er lijkt geen duidelijke lijn in te zitten die naar het publiek uitgedragen wordt. Aan de ene kant wordt 'socialisme' vaak gelijk gesteld met een plan-economie, tegelijkertijd hebben openlijk kapitalistische partijen jeugdafdelingen met de naam 'socialisme.' Is er een verschil met communisme ? Is het niet weten wat men precies wil, niet een uitnodiging sturen aan de huidige heersende klasse om het initiatief over te nemen ? Is het niet zo dat al deze bewegingen ~ kapitalisme (vergeet niet dat het een Revolutionaire beweging tegen het gruwelijke Feodale stelsel en de Roomse kerk was), anarchisme, communisme, socialisme, de sociaal-democratie ~ goede punten hebben, maar ook uiteindelijk aan een soort oppervlakkigheid lijken te lijden, waardoor zij elkaar verafschuwen ? Door de eigen kern van waarheid ver op te hemelen, kan een situatie ontstaan waarin men de juistheid van andere gezichtspunten niet meer wil erkennen op welk niveau dan ook, zowel praktisch als theoretisch. Is het deze oppervlakkigheid die zich vertaald in een vorm van blind vertrouwen door de (zeg maar) volgelingen van deze bewegingen, omdat door de simplistische ideologie er zoveel onopgeloste kwesties blijven spelen, dat de nieuwe heersende klasse binnen elke ideologie de handen vrij krijgt om zelf naar oplossingen te zoeken ? Een heersende klasse kan zelfs bestaan binnen het anarchisme, alhoewel dat natuurlijk direct ontkent zal worden. Wie heeft meer macht, de redacteur van een anarchistich, communistisch of kapitalistische publicatie of boekhandel, of de gemiddelde niet georganiseerd sympathisant. Juist door een ideologie te hebben die niet in staat is de problemen op principe niveau of praktisch niveau daadwerkelijk tot op zekere hoogte op te lossen (voor zover dat theoretisch uberhaupt mogelijk is), ontstaat er weer een heersende klasse die daar dan ook belang bij heeft. Want dat geeft hen macht, en zo ontstaat het probleem waarvoor de ideologie de oplossing probeerde aan te dragen. Principes en Voorbereiding als zwakte ? Een gedetailleerde ideologie met allerlei machtspreiding kan als een gevangenis of een wurggreep voor deze (proto-) heersende klassen voelen. Het kan dus ook niet verbazen dat een vaak gehoorde tegenwerping tegen een gedetailleerde ideologie (zoals het hier voorgestelde D.A.V.I.D. stelsel), is dat gedetailleerde voorstellen de handelingsvrijheid inperken. De vrijheid van anderen die "het dan later zouden moeten uitzoeken hoe het allemaal moet" zou op verwerpelijke wijze worden beknot. Bedoeld men eigenlijk zichzelf met deze tegenwerping ? Is het echter niet nu het juiste moment om de problemen op te lossen op theoretisch vlak ? Waarom moet een dergelijke intellectuele inspanning uitgesteld worden tot het moment dat het echt niet meer mogelijk is. Dit diepe nadenken is praktisch niet meer mogelijk op het punt waarop de heersende klasse van een Revolutie winnende ideologie de Soevereiniteit wint. Op dat moment wordt men overweldigt door praktische problemen, en zal veel besloten worden op basis van enkele minuten of dagen nadenken. Dan zullen de oude "oplossingen" weer worden gekozen, en vooral het direct toepassen van Staat Macht: bestuurlijke interventies, geen principe Wetgeving voor een Grondwet. Men zal die oplossingen kiezen, waar men al lang de plannen daartoe had, ver voor de Revolutie in de praktijk begonnen was. Het moment van denken is vooraf: bezint alvorens men begint, want in het heetst van de strijd zullen de besluiten op instinct en gevoel genomen worden. Dat moet men met uiterste precisie voorbereiden met vele jaren diep nadeken. Als men dat al niet wil doen, heeft men zich dan afdoende ingespannen voor de Grootse Taak ? Verliest men niet juist dan het morele recht om een Revolutie of diepgaande Hervorming uit te voeren, als men met verachting voor de enorme problemen en belangen die bij de Soevereiniteit horen alles voor zich uitschuift "voor later" ? Dat later zal dan dus ook nooit aanbreken, want men weet dan niet wat men wil, en zal het zelfs op het moment suprême nog weer van zich afschuiven. Zo zal de Revolutie dan mislukken en ook ontaarden. Zware schade en vele doden kunnen het gevolg zijn (hetgeen eerder regel dan uitzodering is.) Deze onvoorstelbare onvoorzichtigheid lijkt uniek te zijn voor Revolutionairen. Wie gaat ongetraint naar een wedstrijd ? Welke atleet bereidt zich niet voor op de grootste wedstrijd van zijn leven ? Wie plant een feestje zonder na te denken, en begint 5 minuten van te voren met het regelen van een zaal, eten en drinken, muziek, terwijl 1000 genodigden zich al beginnen te verzamelen ? Een Revolutie is geen feestje, en met 1000 personen heeft men geen Revolutie. Een Revolutie gaat over miljoenen mensen ! Is het niet zo dat een gedetailleerde Grondwet het gevaarlijke Beest van een Wettelooze Staat in zoverre zou kunnen temmen, dat juist die ongeorganiseerde relatief onmachtige burger een vrij leven kan leiden ? Of wil die relatief onmachtige burger uiteindelijk zelf nog eens Wetteloos aan de macht komen, en moet derhalve een systeem van machtspreiding gemeden worden. Als iedereen macht heeft, dan is het ideaal van zelf een Wetteloos Soeverein Beest worden natuurlijk ook verder weg dan ooit. De Vereniging van de schijn-tegenstellingen Het is de oprechte mening van ondergetekende dat hier voorgestelde D.A.V.I.D. systeem juist de essentie van al deze ideologieën bevat op een manier dat zij die zelf op dit moment niet kunnen verwezenlijken, vanwege hun gebrekkige inzet bij de theoretische uitwerking van hun model, en de partijdigheid waarmee zij naar hun eigen historische activiteiten kijken. Als Adam Smidth de profeet van het kapitalisme is, hoe kan het dan dat zijn theorie over de Kapitalistische Heilstaat in de praktijk tot een markt leidt die niet alleen dynamisch is op een heilzame manier, maar waarin deze dynamiek in de regel tot uitdrukking komt in een cyclus van neergang met zorgelijke werkloosheid, dan onbeheerst gebruik van natuurlijke hulpbronnen, om de zoveel decennia diepere crises die tot Revolutionaire condities kunnen leiden, en een continue situatie van oorlog en het uitbreken van wereldoorlogen ? Is dat de gezochte dynamiek, of is dat toch iets teveel van het goede. Als Karl Marx de profeet van het communisme is, waarom ontstont er dan een autocratische heersende elite in alle historische pogingen waarin de Hamer en Sikkel de Soeverein werden ? Waarin men reusachtige standbeelden van Marx en Lenin kon vinden, die de standbeelden van andere religies nog overtrefden. Is het beter om de Internationale te zingen, omdat Psalmen niet goed zijn ? Is het beter om een rode vlag te hebben, dan een gekleurde, om Marx en Lenin te aanbidden, in plaats van andere idolen en standbeelden ? Is er een verschil tussen het uitwisselen van de ene solidariteits mythologie, voor een andere ? Waarom is één van de grootste zichzelf anarchistisch noemende organisaties (Mondrago) in de wereld, in Spanje, een organisatie, en geen ondefinieerbare wirwar van mensen waar men in de regel de anarchisten over hoort praten als zijnde hun ideaal ? Is het niet organisatie, en dus een vorm van regelgeving (ook als men daar weer nieuwe woorden voor kiest), die het anarchistische front zijn kracht geeft. Het is de hoop dat al deze bewegingen zullen inzien dat het hier voorgestelde DAVID systeem niet alleen maar een consessie van hun kant inhoudt ~ om een gevaarlijker tegenstander van de macht af te houden ~ maar dat het hun eigen ideaal ten volle en zelfs superieur realiseert. Zodat uiteindelijk de kapitalist zegt: Maar dit D.A.V.I.D. systeem dat wij nu hebben, dat is wat ik altijd wilde en bedoelde toen ik zei dat het kapitalisme het beste is, omdat er nu eindelijk echte vrijhandel en initiatief mogelijk is voor de mensen zelf en niet alleen vooral voor de mensen die de macht toch al hadden. Juist nu bruisen de markten, zonder telkens het systeem zelf kapot te draaien. Iedereen heeft echt een eerlijke kans, zoals nooit te voren. Zodat uiteindelijk de communist zegt: Maar dit D.A.V.I.D. systeem dat wij nu hebben, dat is wat ik altijd wilde en bedoelde toen ik zei dat het communisme de enige oplossing is, waarbinnen de solidaire arbeiders samenleving praktisch mogelijk wordt. Nu pas ontstaat de scheiding tussen de parasiet en de edele arbeider, nu schakelen wij ons met ons land aaneen om elkaar bij te staan, en veranderd ons theoretisch streven in een praktisch leven dat ons goed doet. Zodat uiteindelijk de anarchist zegt: Maar dit D.A.V.I.D. systeem dat wij nu hebben, dat is wat ik altijd wilde en bedoelde toen ik zei dat het anarchisme als enige de mens van zijn ketenen bevrijdt. Nu ben ik vrij en veilig op mijn eigen land, zelfs van de inmenging van andere anarchisten. Zodat uiteindelijk de socialist zegt: Nu weet ik eindelijk wat het socialisme zou moeten betekenen. Ik voelde het altijd al aankomen maar had de tijd niet om het even exact uit te tekenen. Voorlopig is het zo wel even goed en dus zal ik de volgende Revolutie voor de mensen laten die dan leven. Zelf kritiek De logische volgende vraag is: in hoeverre is deze D.A.V.I.D. ideologie zelf onderhevig aan zelf verheerlijking ? Is het niet eigen aan iedere ideologie om zichzelf voor te stellen als de uiteindelijke oplossing, waarin alle andere oplossingen tot hun recht komen ? Er is hier tot op zekere hoogte een objectief antwoord op mogelijk, namelijk dat het hier voorgestelde model elementen bevat van alle andere ideologieën. Het bevat vrijheid van handelen van het kapitalisme, het bevat de verdeling van de middelen van bestaan (grond!) onder de arbeidersklasse (iedereen) van het communisme, het bevat beschermingen tegen een overdaad aan wetgeving en misbruik van macht door de Staat van het anarchisme (dat zelf in de regel niet beseft dat zij zelf ook defacto een Staat opbouwen, omdat dit simpelweg de commissie is die de groeps wens uitvoert.) Is het niet zo dat het kapitalisme altijd beweert, met een zeker recht, dat als de arbeidersklasse hun eigen bedrijven wil oprichten en grond kopen, dat zij dit kunnen doen ? Is het niet zo dat Communisten dan vaak ineens wel voor een vorm van handel blijken te zijn, zoals ruilhandel, als de door hun opgerichte Staat werkelijkheid wordt ? Is het niet zo dat de anarchisten ook wetgeving willen, maar dit slechts willen versimpelen om mensen te beschermen ? Is dat niet ook zo voor het huidige heersende systeem, dat dit al alle oplossing in zich draagt. Waarom zou er iets veranderd moeten worden ? Is het niet zo dat het socialisme al deze zaken ook in zich wenst te verenigen, met de alomvattende hoop waar al deze bewegingen uiteindelijk op gefundeerd zijn: een leefbaar leven voor iedereen die wil werken ? Welk systeem dat het beste doet ~ het Feodale stelsel, het Kapitalisme, het Communisme, het Anarchisme of het Socialisme (wat dat ook precies moge betekenen), of een D.A.V.I.D. stelsel ~ is een antwoord dat de lezer voor zichzelf zal moeten beslissen. Bedenk dat als men niets beslist, dat anderen het voor U zullen beslissen. De vraag is of zij er voldoende over hebben nagedacht, en het juiste hebben nagestreeft.